„Buđenje iz mrtvih“ je dvanaesti igrani film Miloša Radivojevića. Rađen je po scenariju samog reditelja, nastalog tokom jeseni 2003. godine, deset godina nakon filma „Ni na nebu, ni na zemlji“, njegovog prethodnog filma koji je postigao veliki komercijalni uspeh u godinama nemaštine, bede i „ničim zasluženih sankcija“.

Nakon desetogodišnjih uzaludnih, individualnih pokušaja da jedan od svojih autorskih scenarija uključi u neku vrstu budžetskog finansiranja, Miloš Radivojević sa Svetozarem Cvetkovićem i grupom saradnika, prijatelja i umetnika pokreće inicijativu koja omogućava realizaciju filma „Budjenje iz Mrtvih“. Dogovorno, svi svojim radom ulaze u projekat kao autori, ali i utemeljitelji grupe koja se identifikuje pod imenom „Testament filmS“. Uz Radivojevića i Cvetkovića „Testament filmS“ čine i: Zora Martinović , Radoslav Vladić, Nemanja Petrović, Radmila Jovančićević, Dragoljub Vojnov, Slobodan Leman, Kornelije Kovač, Slavna Martinović, Đorđe Đurović, Nikola Berček i Petar Živković.

Sopstveni rad ulažu kao svoj kapital u film koji se snima uz podršku nekoliko kompanija voljnih da finasijski pomognu realizaciju i omoguće pokrivanje materijalnih troškova filma vezanih za opremu, traku, tehniku, laboratoriju, itd...Istovremeno u produkciju svojim sredstvima, radom i materijalom, kao koproducenti ulaze Prefiso d.o.o.; Concept Films i AATALANTA Ljubljana.

Film je snimljen tokom februara i marta 2004. godine na lokacijama u Beogradu, Kovilju, obali Dunava, zrenjaninskom putu...Montiran je tokom leta i jeseni iste godine da bi kopija bila završena u laboratoriji u Budimpešti početkom decembra 2004. godine.

Podelu čine glumci, kako Mišini stari, tako i novi saradnici, čije je opredelenje ka autorskom filmu predstavljalo razlog zbog kojeg se reditelj za njih i odlučio – Ljuba Tadić, Anita Mančić, Tihomir Stanić, Svetislav Goncić, Aleksandra Janković, Ana Franić, Nenad Ćirić i po prvi put, kao producent i protagonista, Svetozar Cvetković.

Direktor fotografije Radoslav Vladić uz reditelja i Art direktora Nemanju Petrovića, odlučio se, nakon velikog broja izvrsno snimljenih dela, za fotografiju čudne fakture koja tokom filma gubi „boju“ da bi joj se pri kraju sa razlogom „vratila“.

Kornelije Kovač isprobava do sad ne istražene motive sopstvenog rada na filmskoj muzici, a nakon tridesetogodišnje saradnje sa Radivojevićem, prateći i na taj način s razlogom košmarne rediteljeve želje da se obračuna sopstvenim delom, ne samo sa sredinom, nama samima, već pre svega, sa samim sobom kako to glavni „junak“ ovog filma i čini.

Ovo u neku ruku može biti autobiografski film, ali ne samo jednog čoveka, već svih nas, naših proćerdanih godina, zaprljanih sudbina, ublatnjavljenih ulica, autobiografija zlehude sudbine naroda i porodice kojoj pripadamo.

Film „Buđenje iz mrtvih“ je svedok jedne „sahranjene generacije“ ovog podneblja, generacije koja bi mogla promeniti mnogo toga kad bi se vratila u život, ali...